Stabilizator barku DonJoy UltraSling® III ER 30°

UltraSling® III ER to aparat zapewniający unieruchomienie barku i ramiona  w rotacji zewnętrznej. Orteza ta występuje  w wersji z 15° lub 30°  klinem. 

Produkt posiada piankową poduszkę podnoszącą komfort pacjenta i prosty w montażu derotacyjny pasek naramienny, który  utrzymujeortezę w prawidłowej pozycji. Piłka  rehabilitacyjna zznajdująca się w zestawie zachęca do ćwiczeń .

 Sytuacje wymagające zastosowania UltraSling® III ER DonJoy:

• Leczenie pooperacyjne stożka rotatorów, 
• Procedury Bankarta;
• Rehabilitacja po złamaniu kości ramiennej, 
• Obrąbkowo - ramienne zwichnięcia oraz podwichnięcia; 
• Wsparcie po uszkodzeniach tkanek miękkich.

Firma DonJoy skonstruowała lekką, higieniczną, funkcjonalną i łatwą w aplikacji ortezę UltraSling® III ER.  

Unieruchomienie w rotacji wewnętrznej po dyslokacji stawu ramiennego wykonywane było od czasów Hipokratesa, czyli ponad 2000 lat. 

Co ciekawe, nie było żadnych dowodów iż pozycja ta optymalnie sprzyja gojeniu się uszkodzenia Bankharta, polegającym na częściowym oderwaniu obrąbka i torebki stawowej od kości. Ramię nigdy nie ulega redyslokacji w 52% przypadków po pierwszym urazie, jednak nawroty zdarzają się spontanicznie w 20% przypadków powtórnych zwichnięć. Informacje te sugerują, iż uszkodzenia Bankharta posiada zdolność gojenia się. Jednak rozmiar nawrotów nie zależy od czasu i jakości unieruchomienia. Bardziej prawdopodobne jest, iż słabe wyniki po unieruchomieniu ramienia spowodowane są jego niewłaściwym ustawieniem przestrzennym. Badania dr Ito z Uniwersytetu Akita w Japonii oraz Snyder`a w USA wykazały, iż uszkodzenie Bankharta w MRI było lepiej zabezpieczone, gdy ramię ustawione zostało w rotacji zewnętrznej niż wewnętrznej.  W studiach pilotażowych unieruchamiano ramię w rotacji zewnętrznej 30°. Okazywało się to jednak zbyt uciążliwe dla pacjentów.  Dlatego też zmniejszono kąt rotacji do 10°. Pacjenci zgłaszali wówczas komfort ramienia w tej pozycji. Hatrick mierzył na zwłokach siłę kontaktu między uszkodzeniem Bankharta a wydrążeniem stawowym w różnych ustawieniach rotacyjnych. Wykazano, iż nie ma żadnego kontaktu między tymi strukturami w rotacji wewnętrznej a wzrastał on równomiernie wówczas, gdy ramię przechodziło pozycję neutralną do rotacji zewnętrznej ok. 45°.  Uważa się, że im większa jest siła kontaktu tym większy jest zasięg zdrowienia. Z punku widzenia pacjenta, im mniejsza jest rotacja zewnętrzna tym większy jest komfort. W związku z tym należy określić najmniejszy efektywny stopień rotacji zewnętrznej tak by odpowiadał on w największym stopniu toleracji pacjenta. Mniejsza rotacja, ok 5° wciąż wyzwala pozytywny efekt leczniczy.